ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر          ای عشق تو را در جان هر دم عملی دیگر
از روی تو در هر جان باغ و چمنی خندان                وز جعد تو در هر دل از مشک تلی دیگر
مه را ز غمت باشد گه دق و گه استسقا              مه زین خللی رسته از صد خللی دیگر
با لطف بهارت دل چون برگ چرا لرزد                    ترسد که خزان آید آرد دغلی دیگر
هر سرمه و هر دارو کز خاک درت نبود                  در دیده دل آرد درد و سبلی دیگر
ابلیس ز لطف تو اومید نمی‌برد                          هر دم ز تو می‌تابد در وی املی دیگر